قنات های بلده اسلامیه اولین عامل حیات و سرسبزی مزارع و باغ های این منطقه است.
اگر گذری به اسلامیه داشته باشید و در امتداد بلوار انقلاب اسلامی این شهر قدم بزنید شاهد جاری بودن دو نهر آب تیره اما خروشان وبی قرار خواهید بود.این آب که در میان مردم به »آب بلده« معروف است 14 رشته قنات را شامل می شود که از کوه های شمال شرقی شهرستان فردوس سرچشمه گرفته و پس از پیمودن مسیر 40 کیلومتری، مزارع و باغ های سرسبز را تا فردوس سیراب می کند.
یکی از مسئولان دفتر میاه بلده به خبرنگار ما گفت: این دو نهر آب ابتدا از روستاهای باغستان علیا و سفلی عبور کرده و پس از سیراب کردن مزارع و باغ ها باعث سرسبزی شهر اسلامیه تا فردوس شده است. ...
شریفی ادامه داد: خشکسالی سال های گذشته تاثیر زیادی در آب دهی قنات ها داشته و به همت فرمانداری، بخشداری مرکزی و جهاد کشاورزی فردوس اقدامات خوبی در این زمینه انجام شده است.وی اضافه کرد: قنات های بلده قدمت تاریخی بسیار زیادی دارد و از ابتدا بخشی زیادی از این آب موقوفه بوده که تولیت آن بر عهده اداره اوقاف و دفتر صفویه و بقیه آب به نسبت های متفاوت در تصرف مالکان است.وی افزود: جمع این آب ها 7 هزار و220 فنجان است و هر سال زراعی که از اول مهر شروع و تا مهر سال بعد ادامه دارد توسط شاربین شرب می شود.نهر بلده هر شبانه روز 480 فنجان آب دارد که هر فنجان 3 دقیقه است.وی اضافه کرد: آب در دو دوره 9 ماهه که در اصطلاح به آن »زین« می گویند شرب می شود و مختص زعفران، گندم و جو است و دوره سه ماهه »ولگار« و مربوط به سه ماهه تابستان و منحصر به شرب باغ ها که عمدتا زیر کشت انار و دیگر محصولات باغی است اختصاص دارد.به گفته وی تقسیم آب توسط دو نفر و با نظارت شرکت کشاورزی میاه بلده انجام می شود که در این میان اهالی باغستان دارای دو آبیاری هستند و آن ها آب را در محل شرب به کشاورزان تحویل داده و حق الزحمه آن را از کشاورزان دریافت می کنند.
شریفی در ادامه تشریح نحوه تقسیم آب بلده افزود: مدار آبیاری در طول سال زراعی در 9 ماه زین 8 شبانه روز و به صورت دو دوره 4 روزه به نسبت سهم آب های کشاورزان اسلامیه و باغستان (علیا و سفلی) بین کشاورزان این دو منطقه تقسیم می شود و در سه ماه ولگار هم 14 شبانه روز است.همچنین از 9 ماه به اصطلاح محلی زین یک مدار به نام »کول« و دو نیم مدار میانی هفتادم و میانی هشتادم که در مجموع یک مدار می شود مختص آبیاری باغ ها و بقیه به آبیاری مزارع زعفرانی، گندم و جو اختصاص دارد.شریفی تشکیلات اداری این آبیاری را منظم و در دسته بندی های متفاوت و در قالب شرکتی به نام شرکت کشاورزی میاه بلده توصیف و خاطرنشان کرد: هیئت مدیره این شرکت منتخب کشاورزان منطقه است و آب توسط افرادی که در اصطلاح محلی به آن ها »تیره گر« می گویند گل آلوده می شود تا در طول مسیر طولانی تا محل آبیاری از پرت و هدر رفتن آب جلوگیری شود هر چند در حال حاضر مسیر آب به عنوان یک طرح ملی، سیمانی شده است.وی گفت: یک نفر به عنوان نگهبان به صورت شبانه روزی در طول مسیر آب از سرچشمه ها تا محل شرب در رفت و آمد است و کارهای مربوط به حسابداری و ثبت آن ها هم در دفتر میاه بلده واقع در شهر اسلامیه انجام می شود./ر.خراسان